معنی شل زمین - جستجوی لغت در جدول جو

شل زمین

فرهنگ گویش مازندرانی

ششم زمین

(شَ / شِ شُ زَ)

اقلیم ششم. (ناظم الاطباء). کنایه از ولایت روم است. (از غیاث اللغات) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ظل زمین

(ظِلْ لِ زَ)

کنایه از شب است. (برهان قاطع)

لغت نامه دهخدا

گل زمین

(گُ لِ زَ)

قطعه زمین خوب. (غیاث). مکان مشخصی است در محلات و قراء و قصبات که مردم محل در آن جمع میشوند و در تسویۀ امر خود مشاوره میکنند. (شعوری ج 2 ورق 323). در تداول محلی خراسان قطعه کوچکی از زمین. و در تداول برخی از نواحی دیگر گله گویند:
با این غرور حسن که در هر گل زمین
خلقی در آرزوی سلام تو میکشد.
بابافغانی (از شعوری).
یک دل هزار زخم نمایان نداشت راست
یک گل زمین هزار خیابان نداشت راست.
صائب (از آنندراج).
باشد نشان پای تو آرامگاه ما
یک گل زمین ز سایۀ گلبن مرا بس است.
سالک یزدی (از آنندراج).
و رجوع به گله شود

لغت نامه دهخدا

چال زمین

(زَ)

دهی است از دهستان کوهستان کلاردشت شهرستان نوشهر که در 7 هزارگزی جنوب باختری مرزان آباد و 3 هزارگزی باختر شوسه چالوس به تهران واقع شده. کوهستانی و سردسیر است و 60 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و محصولش غلات و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری است و راهش مالرو میباشد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

شورزمین

(زَ)

زمین شوره زار. زمین بی بر و بی حاصل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دل غمین

(دِ غَ)

غمین دل. آنکه دلش گرفته باشد. با دل پر از غم:
بسان تن بی روان بد زمین
هوا چون دژم سوکیی دل غمین.
اسدی

لغت نامه دهخدا

محل زمین

(مَ حَلْ لا)

از توابع طهران و دارای معدن زعال سنگ است. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مال زمین

(زَ)

ضمانت ملکی جهت بدهی. (ناظم الاطباء) (از جانسون)

لغت نامه دهخدا

مشک زمین

(مُ / مِ کِ زَ)

گیاهی است بغایت خوشبوی، و آن را به عربی سعد گویند، و مشکک زمینی هم می گویند. (برهان). گیاهی است خوشبوی. (انجمن آرا). سعد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (الابنیه چ دانشگاه صص 27-95). مشکک. (فرهنگ رشیدی). تاپالاق. (یادداشت مؤلف). گیاهی است از تیره جگن ها که دارای ساقۀ زیرزمینی بسیار خوشبوی و معطر است و بطور خودرو در مزارع می روید. سعد. سعد کوفی. طپلاق. تپلاق. مشت. مشکک. قرقرون. مشک زیرزمین. (فرهنگ فارسی معین) :
زآهوی این خاک مجوئید مشک
بار امان نیست در این شاخ خشک
قاعده ای نیست برون از خلل
مشک زمین گشت به پشکل بدل.
ضیاءالدین نخشوی (از انجمن آرا).
و رجوع به مشکک شود

لغت نامه دهخدا

ملتزمین

(مُ تَ زِ)

مأخوذ از تازی، ملازمان و همراهان و پیروان و خدمتگاران. (ناظم الاطباء). و رجوع به ملتزم شود

لغت نامه دهخدا

هم زمین

(هََ زَ)

هم وطن. دو تن که در یک زمین یا در یک سرزمین زیست کنند:
جملگی گشتند بیزار و نفور از صحبتم
همزبان و همنشین و هم زمین و هم نسب.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا